Na jaren hardgelopen en een aantal jaren gezwommen te hebben ben ik tijdens mijn studie, in 1981, gestart met full-contact Tae-kwondo, waarna ik de martial arts nooit meer vaarwel heb gezegd. Ik deed daar de laatste 4 jaar ook de wedstrijdtraining mee en haalde als laatste de blauwe band. 

In 1990 probeerde ik een jaar Hapkido en schakelde in ’91 over naar Wu Shu bij de vermaarde all round vechtsporter Charles Dumerniët. Dit bleek voor mij de meest veelzijdige vechtsport te zijn, met naast full-contact sparren ook zwaardvechten, bevrijdingen, nun-chaku’s worstelen en meditatie. Hij was ook de grondlegger van het Free Fight, waarbij we op de mat uit kwamen tegen alle toen bekende martial arts. Bij deze veelzijdige aanpak voelde ik me het meeste thuis. Charles organiseerde regelmatig gastlessen door nationale beroemdheden van diverse disciplines Al gauw vroeg Charles mij les te geven, eerst aan de kids en later ook de volwassenen. 

Toen Charles onverwacht overleed, vroeg Satisch mij over te stappen naar zijn sportschool. Uiteindelijk is Shaolin Shu opgegaan in Shaolin-Ryu en zetten we het woord voort.